علیرضا ایزدی، مدیرکل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی در یادداشتی نوشت: آخرین ثانیه‌های آخرین روز بهار سال ۱۴۰۳ در حالی فرارسید که علیرغم واقعیت و اصالت بهار که دلفریبی است و شور و عشق و مستی، سراسر قصه ریشه بود و اصالت و ارزش.
قصه پروازی بود به یاد ماندنی که به حرمت همان ریشه‌ها بخاطر سپرده شد و بر کتیبه جان و دل و اندیشه ناب نیک‌نامان حک شد.
پایان بهار، آغاز بهار معرفت بود که در عصر نسیان و فراموشی بر خوان پرنعمت و پر برکت فرهنگ ایران زمین به نیت بی ریای نیک کردار و نیک گفتار و نیک پندارانی چون وزیر آزاداندیش میراث فرهنگی کشور و معاون نیک اندیش ایشان لختی بنشینیم و از قصه دل بشنویم و از حقانیت فرهنگ و اندیشه‌های ناب تا ریشه و دلیل مانایی این کهن دیار اهورایی بگوییم.
ایرانیان از دیرباز به مدد فرهنگ والای خویش برای جهانیان پیام‌آور صلح و دوستی، عمران و آبادانی، عشق و دانایی بوده‌اند و آنچه که این آقایی و بزرگی را رقم زده است بی‌شک مفاخر و مشاهیری هستند که در دامان مادری بی بدیل، مهربان و بزرگ به نام ایران پرورش یافته‌اند و موجبات قوام و دوام این دیار را رقم زده‌اند. به پاس حرمت و حریم پاک آنها و به رسم پسندیده‌ای که دین و آیین الهی به ایرانیان آموخت در این بزم عشق از هشت ستاره گنبد آبی اسمان ایران تجلیل شد که به ایران عزت داده‌اند و ایران به آنها حکمت و نعمت.
در این روزگار غریب که اخلاق قربانی و آدمیان پله‌های پلکان صعود دیگران هستند، بیایید ما هم به رسم پیشینیان خویش پاسدار فرهنگ سرزمین اهورایی خویش باشیم و قدر اندیشه، ارزش آدمیان و حرمت آموختن را بدانیم در این هیاهوی بی‌اخلاقی‌ها، بیایید ماهم آیین سپاس از اندیشه پاک آقای دکتر دارابی و حمایت دریایی مهندس ضرغامی را بجا آوریم، لختی بیندیشیم که بذری که به فکر ناب آنها در سینه خشکیده میراث کشور کاشته شد و امروز نهالی و شاید درخت پرثمریست که می‌تواند پاسدار حرمت ریشه‌ها، روشنگر مسیر آیندگان و بیدارگر فضایل فراموش شده اخلاقی همچون قدرشناسی و ارج نهادن به ارزش های فرهنگی و پیشکسوتان این عرصه باشد.
ضرغامی فارغ از هیاهوی سیاسی قریب به سه سال سکانداری حوزه پرتلاطمی بود به مدد بودنش به آرامشی رسید که برای ایران باافتخار سرود سربلندی سردهد و در کنارش نیکانی چون علی دارابی که نامی آشنا در حوزه فرهنگ و علوم جامعه شناسی و سیاست ایران زمین است جانانه به این دریای پرتلاطم زدند تا در مسیر فرهنگ سازی و بالندگی این وزارت نوپا گام‌های بلندی بردارد.
به‌خوبی میدانیم عرصه فرهنگ عرصه سوزانیست که به نام و قامت‌ها رحم نمی‌کند و برای سیاستمداران هرگز جذابیتی نداشته اما این جدال در ترازوی انصاف جدال پیروزمندانه‌ای برای آنان بود تنها نگاهی به قاب‌های بجا مانده و لبخندهای به تصویر کشیده شده از چهره‌های ستارگان این سرزمین کهن می‌تواند اثبات مانایی این اندیشه ناب باشد.
آری، راز ماندگاری اندیشه خدایی و رفتار انسانی است.
چه اشک‌ها و چه لبخندهایی که در قاب جانمان نقش گرفت و مکمل این سماع نوای سراج بود و شعر ساعد که جان را جلا داد.
دست مریزاد!
انتهای پیام/
نظر شما